Hitap Şekli
Bazı durumlarda samimi olmadığım birine hitap ederken, "sen" mi yoksa "siz" mi demeli, kararsız kalabiliyorum.
Karşımdaki bana siz diyorsa mesele yok, zaten dediğim gibi samimi olmadığım biri, ben de siz derim.
Karşımdaki benden yaşça büyükse ve bana sen diyorsa, yine sorun yok, ben ona siz diye seslenirim.
Sorun, yaşlarımız birbirine yakınsa ve o ana kadar birbirimize siz diye seslendiğimiz birisi birdenbire bana sen demeye başlayınca yaşanıyor. "Siz"den "sen"e geçiş benim için pek kolay olmuyor. Fakat bana sen demeye başlayan birine siz demeye devam etmek de garip oluyor. Bu durumun bende uyandırdığı birinci his, sanki arada bir seviye farkı, konum farkı gibi birşeyler olduğunu "sen" diyen taraf ilan, "siz" demeye devam eden taraf ta kabul etmiş oluyor. İkinci his ise, "sen" demeye başlayanın samimiyet, arkadaşlık, yakınlık teklifini kabul etmemek, "mesafemizi koruyalım, fazla samimiyete gerek yok" mesajı vermek gibi oluyor, ki bence hem kaba hem de "sen" demeye başlayanı zor durumda bırakan bir tavır.
Bir de, en siniri, öyle insanlar var ki, önce "siz" diyorsunuzdur karşılıklı...sonra o "sen" demeye başlar, sen de ölçüp biçip, bunun kötü niyetli olmayan bir samimiyet adımı olduğuna karar verip bu yakınlığa karşılık verirsin...sonra birden tekrar siz der...haydaaa....tabii ben böyle durumlarda artık kendi kararımı bozmam, "sen"e geçtiysem bir kere, öyle devam ederim...ama karşıdaki bir "sen" bir "siz" der, sinir olurum, beni huzursuz eder bu durum...
Ayrıca bu konuda bir notum daha var...hitabet şekli ve yakınlık durumu çok da pozitif bağlantılı değil bence..."Siz" diye hitap ettiğim, kendimi çok yakın hissettiğim, birçok şeyimi paylaştığım kişiler olduğu gibi, birbirimize "sen" dediğimiz fakat pek de samimi olmadığımız bir dolu tanıdığım var.
Ben mi çok takıntılı bir tipim yoksa siz de böyle şeylere takılıyor musunuz?
Herkese iyi haftasonları dilerim...
